تحلیل مرثیه غنایی فارسی
محل انتشار: پژوهشنامه ادب غنایی، دوره: 16، شماره: 31
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 448
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-16-31_004
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
چکیده مقاله:
شعر غنایی در یکی از مهمترین مفاهیم خودش شعری است که بیانگر احساسات و عواطف شاعر یا یک شخصیت شعری باشد. یکی از انواع مختلف احساسات که همواره در شعر مورد استفاده قرار گرفته احساس غم گوینده در سوگ از دست دادن کسی است؛ به این نوع شعر مرثیه میگویند. در این مقاله این نوع شعر از دیدگاه نظریه ارتباط کلامی بررسی شده است. بررسی مرثیه فارسی از این منظر نشانگر این است که در صمیمیترین و عاطفیترین این نوع اشعار اغلب جهت گیری پیام به سوی گوینده است؛ بنابراین خواننده با کارکرد عاطفی زبان مواجه میشود. زبان، ساده و عامه فهم است. جملات و ساختهای نحوی تکرار میشوند و در متن از استعارههایی استفاده میشود که ژرف ساخت آن قلمرو عاطفی گوینده است. همچنین شاعر از شبه جملههای عاطفی زیاد بهره میگیرد. در این گونه شعری رابطه گوینده با متوفی اغلب یک رابطه خانوادگی است از این رو خواننده با گزارههای عاطفی مواجه میشود. این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی پرداخته شده است و اهمیت آن در این است که مرثیه کلاسیک فارسی را از منظر نظریه ادبی نوین واکاوی میکند و تلاش میکند آن را حتی الامکان بدون توجه به عوامل برون متنی تحلیل کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امید ذاکری کیش
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان