توصیف منحنی های شکست جذب جیوه از محلول های آبی بر روی کربن های فعال گوگردی با استفاده از مدل توماس

در کار حاضر روشی ساده برای نشاندن گروه های گوگردی بر سطح کربن های فعال معمولی و تبدیل آنها به جاذب های جیوه زدا پیشنهاد شده است. جذب پیوسته جیوه توسط جاذب های گوگردی شده با دی متیل دی سولفید در یک بستر ثابت بررسی، و با عملکرد کربن فعال معمولی در شرایط مشابه مقایسه شده است. مقایسه مقادیر آزمایشگاهی ظرفیت تعادلی جذب جیوه با مقادیر حاصل از مدل توماس در بسیاری موارد نشان دهنده دقت خوب مدل در پیس بینی رفتار دینامیکی جذب است. مدت زمان لازم برای شکست منحنی در مورد کربن فعال گوگردی چندین برابر مقدار متناظر آن در مورد کربن فعال معمولی بدست آمده است، که به معنای سرعت بالاتر فرسایش جاذب های معمولی است. تاثیر فاکتورهای عملیاتی مختلف از جمله دبی جریان، جرم جاذب (ارتفاع بستر) و غلظت اولیه جیوه در محلول بر شیب و موقعیت منحنی شکست، ظرفیت تعادلی جاذب و نرخ فرسایش جاذب ها تعیین شده، و مشاهده شده است که هر چه سرعت جریان کمتر، جرم جاذب بیشتر و غلظت اولیه جیوه در محلول کمتر باشد، منحنی های شکست پهن تر و کشیده تری بدست خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی پیوسته ، جیوه ، کربن فعال گوگردی ، مدل توماس ، منحنی شکست ، سرعت فرسایش