چالش ها و محدودیت های به کارگیری فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته به منظور حذف آلاینده های دارویی از محیط های آبی

ترکیبات دارویی به عنوان آلاینده های نوظهور، از مسیرهای مختلف از جمله فاضلاب های انسانی، کارخانجات داروسازی، دامداری ها، بیمارستان ها و مراکز درمانی وارد منابع آب می شوند. به تازگی این دسته از آلاینده ها با افزایش بحران کیفی آب در نقاط مختلف جهان، توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است. نتایج منتشر شده توسط پژوهشگران نشان می دهد که با توجه به ساختار زیست تخریب پذیر اکثر ترکیبات دارویی، روش های زیستی در حدف آلاینده های مذکور کم اثر است. این در حالیست که در طی سال های اخیر پژوهش ها نشان می دهد که فناوری های اکسیداسیون پیشرفته همچون به کارگیری فرایندهای فتوکاتالیستی با بهره گیری از انرژی خورشیدی و براساس تولید رادیکال هیدروکسیل در حذف آلاینده های دارویی از آب های آلوده مورد توجه بوده است. فاکتورهای فرآیندی متعددی از جمله نوع و غلظت فتوکاتالیست، نوع و غلظت آلاینده، pH محیط آزمایش،طول موج نور، شدت و مدت زمان تابش بر عملکرد فتوراکتورها تاثیرگذار است. در این پژوهش، به بررسی چالش ها و محدودیت های به کارگیری این فناوری در صنعت تصفیه آب های آلوده به این گروه از آلاینده ها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته ، فرآیند تخریب فتوکاتالیستی ، فتوراکتور ، آلاینده های دارویی ، تصفیه آب