بهینه سازی سازه های فضاکار با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات

در این تحقیق طراحی بهینه ی سازه های فضاکار با فرم مربع روی مربع با طول دهانه های 30 و 39 متری و با در نظر گرفتن رفتار خطی؛ با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات ارایه می شود. فرم مناسب سازه های فضاکار تاثیر بسزایی در تعیین یک طرح مناسب جهت بهینه سازی این سازه ها دارد. هدف اصلی از این تحقیق تعیین بررسی تاثیر بهینه سازی در کاهش وزن این سازه ها می باشد. بهینه سازی این مدل با فرض رفتار خطی صورت خواهد گرفت. با توجه به اینکه لوله های مورد استفاده در این سازه بطول 6 متر می باشد لذا جهت جلوگیری از پرت مصالح و کاهش تعداد گره ها بدلیل کاهش هزینه سعی شده تا حد امکان شبکه ها بصورت 3 در 3 انتخاب شو و طول المان های مورب نیز 3 متر در نظر گرفته شود. شبکه برروی ستون هایی به ارتفاع 6 متر تحت بارگذاری های مرده، زنده و زلزله با استفاده از نرم افزار Sap2000 تحلیل و طراحی شده تا تاثیر این عوامل بر وزن سازه مورد مطالعه قرار گیدر و طرح مهندسی برای طول دهانه بدست آید سپس مدل مذکور را در Opensess تحلیل کرده تا به تطبیق نتایج بدست آمده از Sap2000 و Opensess بر سیم و سپس به بهینه سازی این مدل با استفاده از نرم افزار Matlab پرداخته شده و نتایج طرح بهینه با طرح مهندسی مورد مقایسه قرار گرفته است. به طوری که برای سازه های با طول دهانه ی 30 و 39 متری وزن شبکه به ترتیب به میزان ... درصد نسبت به طرح مهندسی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، سازه فضاکار ، شبکه تخت دولایه ، دهانه ، الگوریتم ازدحام ذرات