طراحی خانه ی سالمندان برای افزایش تعاملات اجتماعی آن ها بر مبنای معماری جمعی

امروزه سالمندان قشر بزرگی از جمعیت هر جامعه ای را تشکیل می دهند، به دلیل کنترل رشد جمعیت و افزایش خدمات بهداشتی درمانی تعداد سالمندان رو به افزایش است، به نحوی که نرخ رشد سالمندان از نرخ رشد جمعیت بیشتر شده است. اگر در تعریف سالمندی و دوران پیری سن را کلاک قرار دهیم سن 60 یا 65 سالگی به بعد دوران سالمندی به حساب می آید. براساس تقسیم بندی سازمان ملل متحد، کشورها دارای 3 نوع ساخت جمعیتی جوان، بزرگسال و سالخورده هستند که براساس این تعریف از سال 75 ایران کشوری با جمعیت بزرگسال می باشد. با تحولات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی جامعه، نگهداری سالمندان در منزل با چالش روبرو گشته است و هر ساله ارجاع به سرای سالمندان بیشتر می شود، با توجه به این که شمار سالمندان در کشور ما در حال افزایش است، باید امکانات بسیاری برای این افراد فراهم آید تا در حد امکان به افزایش میزان کیفیت زندگی و نیازهای روانی، اجتماعی و جسمانی آن ها پاسخ داده شود. بدین منظور ایجاد فضایی آرام و بدون تنش می تواند آرامش بخش روح و روان سالمند باشد. هدف این پژوهش، یافتن عوامل موثر در افزایش میزان کیفیت زندگی، تعاملات اجتماعی، آسایش سالمندان و طراحی مسکن مناسب با توجه به معماری و ویژگی های محیطی برای سالمندان مقیم خانه های سالمندان است. یکی از مهم ترین عوامل طراحی محل زندگی سالمند این است که شبیه به محیط خانه باشد، در این صورت سالمند احساس صمیمیت بیشتری خواهد داشت. با توجه به نتایج بدست آمده فضاهایی که باعث ایجاد مشارکت و تعاملات اجتماعی می شود از اهمیت زیادی برخوردار است، بنابراین استفاده از طبیعت و فضای سبز، وجود فضاهای عمومی باز، پرداختن به فعالیت های هنری و طراحی فضاهای ورزشی و پیاده روی، استفاده از تجربیات گذشته آن ها باعث بهتر شدن روحیه سالمند می شود.

کلیدواژه ها:

خانه ی سالمندان ، سالمند ، تعاملات اجتماعی ، کیفیت زندگی ، معماری جمعی