بهینه سازی طراحی فرودگاه با بکارگیری انرژی های تجدید پذیر و پایدار

اگر مصرف انرژی جهان تا سال 2050 دو برابر شود، فقط از طریق متنوع ساختن منابع انرژی تجدیدپذیر می توان این میزان مصرف را پشتیبانی نمود.در این جا انتظار می رود کشورهای توسعه یافته نسبت به وضعیت فعلی پنج برابر بیشتر به انرژی نیاز پیدا کنند و بیش از این به منابع نو روی خواهند آورد. در کشور ما ایران به سبب کمبود سوخت های فسیلی و عوارض زیست محیطی (محدودیت و آلودگی های زیست محیطی) و وجود منابع عظیم انرژی خورشیدی در سراسر ایران امروزه یکی از بهترین راه ها به کارگیری سیستم های فتوولتاییک در تامین انرژی مورد نیاز ساختمان ها است.همچنین می توان با به کارگیری اصول معماری خورشیدی امکان استفاده نسل های آینده را نیز از سوخت های فسیلی را ایجاد نمود. هدف از این پژوهش ارایه کاربرد اصول بکارگیری انرژی های تجدید پذیر جهت طراحی فرودگاهی با نگرش معماری پایدار و استفاده از تکنولوژی های نوین به منظور کاهش مصرف سوخت های فسیلی و نیز استفاده بهینه از نور خورشید در تامین انرژی مورد نیاز ترمینال فرودگاه بوده است. به همین منظور بررسی و نمایش میزان اهمیت و تاثیرگذاری تعامل سازه و معماری فرودگاه با استفاده از مصالح و ساختار سازه ای خاص و منحصر به فرد، از مولفه های اصلی پژوهنده بوده است.

کلیدواژه ها:

فرودگاه ، معماری پایدار ، انرژی پایدار ، بهینه سازی