رابطه یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل با اضطراب امتحان در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

دلیل این این پژوهش تبیین و بررسی رابطه بین یادگیری های خودتنظیمی و امید به تحصیل با اضطراب امتحان دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر گلبهار بود .این پژوهش از نوع بررسی شده کاربردی و برای اجرای آن از روش خاص توصیفی همبستگی استفاده شده است .جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش اموزان پایه ششم ابتدایی مدرسه دبستان پسرانه دکتر علی شریعتی گلبهار و دخرانه آزاده گلبهار در سال تحصیلی 1396.1397 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مدرسه که سه کلاس دخترانه و سه کلاس پسرانه به صورت تصادفی انتخاب و تمام دانش آموزان آن کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شدند .برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری خودتنظیمی )پنتریچ و دگروت) 1990 ( ، امید به تحصیل سامانی و سهرابی ) 2011 ( اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران 1375 )استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد .نتایج پژوهش نشان داد که بین امید به تحصیل و یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای (خودکارآمدی، ارزش تکلیف، راهبردها ی شناختی و فراشناختی )با اضطراب امتحان رابطه منفی و معنادار وجود دارد . همان یافته های پژوهش نشان داد که امید به تحصیل و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، اضطراب امتحان را پیشبینی میکند

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، امید به تحصیل ، اضطراب امتحان