بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی والدین با مهارت های ارتباطی،خودپنداره معلولان جسمی-حرکتی شهر نهبندان

پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که با هدف بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی والدین با مهارتهای ارتباطی، خودپنداره معلولان جسمی – حرکتی شهر نهبندان انجام شد. جامعه پژوهشی عبارت است از کلیه معلولان جسمی حرکتی شهر نهبندان ، که بر اساس آمار 277 نفر اعلام شده است . نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 156 بود که به صورت تصادفی انتخاب شده و پرسشنامه ها در اختیار آنان قرار گرفت . برای گردآوری داده ها از پرسشنامه شخصیت نیو، و پرسشنامه مهارتهای ارتباطی کویین دام و پرسشنامه خودپنداره هریس استفاده شد. نتایج نشان داد که سه مولفه روان رنجوری، برون گرایی و مسولیت پذیری والدین پیش بینی کننده مهارتهاری ارتباطی معلولان جسمی – حرکتی هستند. همچنین دو مولفه سازگاری و پذیرابودن والدین پیشبیی کننده خودپنداره معلولان جسمی – حرکتی هستند. آنچه از یافته های پژوهش حاضر میتوان بیان داشت این است که روابط عاطفی پدر و مادر با فرزندان نقش مهمی در فرایند اجتماعی شدن، مهارتهای ارتباطی و نیز خودپنداره فرزندان دارد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، خودپنداره ، ویژگیهای شخصیتی ، معلول جسمی – حرکتی