مروری بر تحقیقات کنونی در حوزه معماری کنترلرهای توزیع شده وتحلیل اصول طراحی برای کنترلرهای چندگانه در شبکه های مبتنی بر نرم افزار

امروزه SDN نسبت به شبکه های سنتی، به دلیل بخش کنترلی قابل برنامه ریزی، موثرتر عمل میکند و سبب توزیع مناسب بار ترافیک و بهبود کیفیت سرویس و کاهش تاخیر میشود، اما همزمان با رشد شبکه ها وافزایش تعداد سوییچها، تنوع در بار ترافیک، شبکه های SDN با یک کنترلر متمرکز با مشکلاتی روبرو شده اند از جمله: نیاز به توان محاسباتی، ذخیره سازی داده و گذردهی بیشتر در یک کنترلر برای تحویل ترافیک، چالش مقیاسپذیری برای شبکه های بزرگ و تاخیر اضافی و افزایش احتمال خرابی شبکه، پیکربندی ایستای نگاشت بین سوییچ و یک کنترلر، همچنین مشکل تنها نقطه شکست که سبب افزایش آسیب پذیری شبکه در برابر حملات و اختلالات و بیثباتی شبکه میشود، یکی از ایرادات SDN این است که کنترلر SDN به عنوان تک نقطه شکست محسوب میشود و از این رو کنترلر قابلیت در درسترس بودن شبکه را کاهش میدهد. داشتن چندین کنترلر قابل اطمینان بودن شبکه را بهبود میبخشد. بنابراین با توجه به محدودیت عملکرد و ظرفیت پردازشی کنترلر واحد و به منظورکاهش نرخ انتقال بخش داده، استفاده بهینه تر ازمنابع، همچنین رفع چالشهایی مانند: دسترس پذیری، مقیاس پذیری، مشکل تک نقطه شکست، بروز سربار، کاهش کیفیت سرویس، کاهش گذردهی، عدم استفاده بهینه از منابع و تاخیر انتقالات داده، به خصوص در مراکز داده بزرگ، نیاز به کنترلر توزیع شده جهت دستیابی به مقیاس پذیری و قابلیت اطمینان، به شدت احساس میشود. بنابراین، وجود چندین کنترلر برای شبکه های بزرگ مقیاس لازم و ضروری است. با این حال، کنترلرهای چندگانه پیچیدگی شبکه را به طور چشمگیری افزایش میدهند و چالشهای جدیدی را برای مدیریت و زمانبندی SDN ایجاد میکنند.

کلیدواژه ها:

کنترلرهای چندگانه ، شبکه های مبتنی بر نرم افزار ، مقیاس پذیری ، شبکه های بزرگ مقیاس ، شبکه های سنتی ، تک نقطه شکست