نوع و روش مناسب تغذیه ای در قفس های پرورش ماهی در منطقه جنوبی دریای خزر

مصرف منابع نامناسب و کم کیفیت پروتیین یا انرژی در خوراک، موجب کاهش کارایی رشد و افزایش دفع مواد نیتروژنی در محیط پرورشی می شود. غذا باید طوری طراحی شود که با توازن مواد معدنی داخل خوراک به حفظ فشار اسمزی داخل بدن ماهی در آب شور کمک نماید. نیازمندهای غذایی و کارایی ضریب تبدیل غذایی با تغییرات شرایط محیط زیستی (اکسیژن محلول، دما، کیفیت آب، سرعت جریان، شدت نور و طول روز) متغییر می باشد. ماهیان موجود در قفس باید با پلت های شناور که توانایی ایستادن در ستون آب را دارند غذا‎دهی شوند. پلت های شناور باید به ماهیان زمان و فرصت کافی برای پیدا کردن غذا دهد. اما پلت های فرورونده بسرعت از قفس گذشته و برای ماهیان غیرقابل دسترس می‎شوند. با توجه شرایط دریای خزر بهتر است از غذای اکسترود مجهز به هایژنایزر (آرام پز) که بخشی از آن در سطح آب مانده و بخشی از آن به آرامی در ستون آب به سمت پایین با حالت غوطه وری حرکت نموده (آرام ته نشین شونده) تا به مصرف ماهی برسد، استفاده نمود. مقدار، تعداد و زمان غذادهی فاکتورهای مهمی برای ارزیابی فعالیت تغذیه ای می باشد. بطورکلی، ماهیان بین 2 تا 3 درصد وزن بدن از غذای خشک تغذیه می کنند. مصرف غذا با توجه به کیفیت غذا و فاکتورهای فیزیولوژیکی ماهی مانند سن، اندازه، مرحله زندگی و سطح استرس متغیر است. توزیع غذا ماهی از طریق تغذیه دستی و یا بوسیله دستگاه های غذادهی شامل غذاده های تقاضایی، پرتابی و اتوماتیک انجام می شود. مدیر مزرعه به نکاتی مانند جریان های آبی در قفس، باد، اشتهای ماهی، جریان های تلفیقی در قفس در هنگام توزیع غذا و همچنین انبار کردن خوراک ها در مکان های خشک و دارای سیستم تهویه مناسب جهت جلوگیری از رشد قارچ ها و فعالیت حشرات توجه نماید تا از هدر رفت غذا جلوگیری کند. اضافه نمودن مواد آنتی اکسیدان به میزان 150-100 گرم در تن در هنگام نگهداری غذاهای خشک از جمله موارد مهم خصوصا در پیشگیری بیماری لیپوییدوز کبدی ماهیان دارای اهمیت است.

کلیدواژه ها:

پرورش ماهی در قفس ، قزل آلا ، تغذیه ، دریای خزر