برنامه ریزی کلان انرژی الکتریکی کشور

برنامه ریزی برای توسعه انرژی الکتریکی در واقع بخشی ازبرنامه ریزی برای کل نیاز انرژی در یک کشور است.در برخی کشورها پیش از برنامهریزی برای توسعه برق ابتدا یکمدل جامع انرژی اجرا میشود تا روشن شودچه میزان از نیاز انرژی کشور باید به صورت انرژی الکتریکی تأمین شود. در این مدل ها همه حاملهای انرژی وارد میشوند تا توزیع بهینه و سهم هر یک درتأمین تقاضای انرژی کشور و حتی واردات و صادرات آنها معین شود. به عنوان مثال ممکن است تأمین تقاضای انرژی گرمایشی یکمنطقه از طریق واردات برق از کشور همجوار به صرفه تر ازلوله کشی گاز به آن منطقه باشد. عموم اً خروجی این مدلها به عنوان ورودی تقاضای برق به مدلهای برنامهریزی تولید برق به کار میآیند. به علاوه تعیین قیمتهای تعادلی حاملهای انرژی از خروجیهای مهم مدلهای سیستمی انرژی به شمار میروند که ورودی دیگری برای برنامهریزی برق محسوب میشوند.با توجه به نقشکلیدی تأمین مناسب انرژی در توسعه،رفاه عمومی و برنامهریزی کلان کشور تأمین انرژی یکی از دغدغههای مهم هر کشور محسوب می شود و پیش نیاز برنامهریزی، داشتن آمار و اطلاعاتدقیق از روند مصرف انرژی، برنامه ها و سیاستهای استراتژیک، قیمت جهانی انرژی، تأثیرات و نحوه تأمین انرژی میباشد دراین راستا روش برآورد انرژی بسیار حائز اهمیتبوده وروشبکار گرفته شده تأثیر عمیقی بر سیاستها وبرنامهریزی کلان تأمین انرژی خواهد گذاشت لذا دراین مقاله سعی شده با استفاده از ترازنامه انرژی نحوه برآورد و برنامهریزی کشور تشریح و مناسب بودن روش برنامهریزی بصورت از پایین به بالا (Bottom-up) بجای روشاز بالا به پایین (Top-down) توضیح داده شود سپسبا استفاده از ماتریسهای انتقال سناریوهای تأمین انرژی مورد نیاز کشور از منابع مختلفانرژی با درنظر گرفتن ابعاد زیست محیطی و اقتصادی به اجمال شرح و جداول مربوط به انضمام منحنیهای لازم آورده شده اند.

کلیدواژه ها:

کمیت کلی ، کمیت شدتی ، DSM ، روش Top-down وBottom-up ، ماتریسهای انتقال