نقد و بررسی داستان شغاد ( شاهنامه)، باب بوف و زاغ ( کلیله و دمنه) وحکایت پادشاه جهود که نصرانیان را می کشت ( مثنوی)از منظر ادبیات تطبیقی
محل انتشار: همایش علمی شاهنامه و پژوهش های آیینی
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 461
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SHAHNAMEH01_048
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
پیرنگ، شخصیت پردازی و سیر داستان شغاد در شاهنامه و تدبیر او برای به دام افکندن و کشتن رستم در باب هشت از کلیله و دمنه با عنوان: بوف و زاغ و همچنین حکایت آن پادشاه جهود که نصرانیان را میکشت در دفتر اول مثنوی کاملا مشهود است. تدابیر زاغ در به دام افکندن و فریب بومان و نهایتا هلاکت ایشان و نیز تدبیر وزیر آن پادشاه جهود و کشتن نصرانیان در دفتر اول مثنوی، شبیه به خدعه ها و تدابیر شغاد در شاهنامه برای فریب رستم و کشتن اوست. پیرنگ این سه داستان و کنشهای اشخاص اصلی( شغاد، زاغ و وزیر جهود) شبیه به هم است و انجام و پایان آنها نیز به کشته شدن فرد یا افرادی با تدابیر و خدعه های همانند یکدیگر می انجامد. بررسی و تحلیل این سه داستان در سه متن متفاوت از منظر ادبیات تطبیقی بایسته و قابل توجه است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدجواد مرتضایی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد