درنگی در چگونگی بازتاب حماسه ای خراسانی، در ادب نگاره ای از مکتب ایلخانی

شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، از دیرباز، یکی از مهمترین منابع ادبی الهام بخش برای نگارگران نازک خیال و زرین پنجه مکاتب گوناگون هنر نگارگری ایران به شمار می آمده است.نگارگران ایرانی در ترسیم و بازنمایی فرازهای حساس روایتهای اساطیری و پهلوانی شاهنامه، به آفرینش خوانش های تصویری بدیعی از متن این کتاب سترگ، دست یازیده اند که گاه با آنچه در کلام فردوسی آمده است، تفاوتهای آشکار و دگرسانیهایی بس شگفت و درنگ آفرین دارد. بیگمان، بررسی منظومه فکری و تحقیق در فضای فرهنگی حاکم بر ذهن و خامه نگارگر ایرانی، در آفرینش نگاره های همپیوند با روایات شاهنامه، دستاوردهای هنرشناختی ارزنده ای را به پژوهندگان نازمایه های فرهنگ و هنر ایرانزمین، هدیه خواهد کرد. در این مقاله برآنیم تا یکی از قرایتهای تصویری از داستان کشته شدن رستم به دست برادرش، شغاد در شاهنامه مصور دموت را با متن منظوم شاهنامه، مقایسه کنیم و به چرایی ناهمگونی نقوش آن نگاره با شعر فردوسی، پاسخ دهیم.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، نگارگری ، نگاره ایلخانی ، شاهنامه دموت ، رستم ، شغاد.