بررسی نقش عناصر کمیاب در علوم محیط زیست و تغذیه
محل انتشار: سومین کنگره عناصر کمیاب ایران
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 550
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICTE03_073
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: امروزه یکی از بحث های روز دنیا مربوط به مشکلات ناشی از کمبود برخی از عناصر ضروری بر سلامت انسان می باشد. تحقیقات بسیار زیادی حاکی از آن است که کمبود فلزاتی مانند روی و سلنیم بر سلامت انسان به ویژه رشد جسمانی تاثیر گذار است. این مشکلات به طور معمول در سراسر جهان قابل پیگیری است.مواد و روش ها: گروه های مختلف سنی به ویژه گروه کودکان و نوجوانان که در سنین حساس رشدی قرار دارند، بیشتر در معرض نوسانات کمبود این عنصر ضروری در بدن قرار می گیرند. این مشکلات در کشورهای در حال توسعه بیشتر به چشم می خورد، زیرا پیگیری در مورد مسایل تغذیه ای به طور جدی صورت نمی گیرد.نتایج: نتایج نشان داده است در کشورهای توسعه یافته با پیشرفت مستمر در بحث صنایع غذایی توانسته اند با استفاده از الگوی صحیح رشد در غذای هر گروه سنی، مشکلات ناشی از کمبود عناصر مختلف را مرتفع سازند؛ که این امر به گونه ای تکامل توام بین علوم صنایع غذایی و علوم محیط زیستی است.نتیجه گیری: یکی از بهترین راهکارهایی که در زمینه جبران کمبود این عناصر پیشنهاد می گردد، افزودن این عناصر در تغذیه گروه سنی حساس است. به عنوان مثال، در بسیاری از کشورهای توسعه یافته روی را در حد استاندارد در تنقلات پرطرفدار کودکان و نوجوانان اضافه می نمایند، تا بتواند جبران کمبودها را در رشد این گروه بنماید. در مورد سایر عناصر مانند آهن نیز این مسیله به چشم خورده است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام مشتاقی
دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، گروه بیوشیمی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان، اصفهان
مینو مشتاقی
دانشجوی دکترای مهندسی محیط زیست، گروه محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران