بررسی اثر پیرشدگی بر مدول برجهندگی و عمر خستگی مخلوط های آسفالتی

یکی از عوامل اصلی ایجاد خرابی در روسازی های آسفالتی پیرشدگی قیر و مخلوط های آسفالتی است. وابستگی این پدیده به عوامل مختلف از جمله شرایط محیطی بررسی آن را دشوار م سازد. متولیان راهسازی همواره به دنبال راه حل هایی بوده اند که عمر روسازی راه ها را بیشینه و هزینه تعمیر و نگهداری آنها را کمینه نمایند. از جمله خرابی هاییکه معمولا در روسازی راه ها مشاهده می شوند ترک های خستگی هستند. برای تهیه مخلوط آسفالتی مقاوم در برابر بروز ترک های خستگی آزمایش هایی پیشنهاد شده اند که معمولا انجام آنها نیاز به تجهیزات ویژه و صرف زمان طولانی دارد. در این پژوهش به منظور بررسی بهتر عملکرد مخلوط های آسفالتی از روش پیرکردن مخلوط آسفالتی با استفاده از 2 نوع قیر 60-70 و 85-100 سه دمای 75، 85، 95 و سه مدت زمان 2.5 روز، 5 روز و 10 روز استفاده شد. همچنین برای بررسی عمر خستگی این نمونه ها از دو آزمایش، کشش غیر مستقیم (IDT) و آزمون خستگی به روش غیر مستقیم IDTF استفاده شد. مطابق نتایج این آزمایشات کمترین مدول برجهندگی مربوط به نمونه پیرنشده حاوی قیر 85-100 معادل 1952 و بیشترین مدول مربوط به نمونه پیرشده در دمای 95 درجه و زمان 10 روز حاوی قیر 60-70 معادل 5003 بوده است. همچنین بیشترین عمر خستگی مربوط به نمونه 60-70 پیر شده در دمای 95 و مدت زمان 10 روز معادل 12459 سیکل و کمترین عمر خستگی مربوط به نمونه پیرنشده قیر 85-100 معادل 1095 سیکل بوده است.

کلیدواژه ها:

مخلوط آسفالتی ، پیرشدگی ، مدول برجهندگی ، کشش غیر مستقیم ، خستگی به روش غیر مستقیم