پروتکل های مسیریابی چند مسیری واکنشی AODV برای شبکه های موردی سیار

امروزه شبکه های موردی سیار یکی از انواع شبکه های رو به رشد میباشد. شبکه های موردی سیار دارای گره هایی است که بصورت پیوسته موقعیت خود را تغییر میدهند و دارای هیچ زیر بنایی نمیباشد. این جابجایی نیازمند پروتکل های مسیریابی است که توانایی برقراری ارتباط بصورت بیسیم را دارا میباشد، که بتواند توانایی سازگاری با این تغییرات را داشته باشد. در این شبکه ها توپولوژی شبکه به سرعت در حال تغییر و غیر قابل پیش بینی است. از عوامل مهم در این شبکه ها می توان به کنترل ترافیک، ایجاد تعادل بار، انجام بهترین تلاش برای انتخاب بهترین مسیر و گم شدن بسته ها روی شبکه معرفی کرد. هر کدام از این پروتکل ها دارای مزایا و معایب خاصی میباشند و لذا می توانند برای محیطی خاص با شرایط مخصوص به خود مفید واقع شوند. پروتکل های مختلفی برای شبکه های موردی سیار طراحی شده اند که هر کدام کاربردهای خاصی دارند. در این مقاله مروری خواهیم داشت بر پروتکل های مسیریابی واکنشی در شبکه های موردی سیار شرح داده شده است.