بررسی تاثیر محیط مسکونی در افزایش خطر ابتلا به ایدز (نمونه موردی شهر مشهد)

مقدمه  با وجود این­که تحقیقات زیادی در رابطه با تاثیر محیط مسکونی بر وضعیت سلامت انجام شده­است، اما در ارتباط با شیوع بیماری‎های رفتاری در بین ساکنین شهر، روستا و حاشیه، مطالعه­ای صورت نگرفته­است. به همین منظور، مطالعه حاضر با استفاده از نمونه­ای در حدود 300 نفر در مشهد انجام شده­است. روش کار  مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی-تحلیلی است که در سال‎های 1395 تا 1396 در شهر مشهد و اطراف آن به انجام رسیده­است. از آنجا که تعداد افراد در معرض خطر بیماری­های رفتاری در این محدوده مشخص نبود، با روش آماری شکار مجدد[1]، تعداد جمعیت مبتلا تعیین و از بین مبتلایان 300 نفر مورد بررسی قرارگرفتند. داده­های گردآوری­شده، با استفاده از نرم­افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج  نتایج نشان داد که میزان شیوع ایدز در میان حاشیه­نشینان 94/1 نفر در هر 10 هزار نفر و سایر نقاط شهر 32/1 نفر و برای روستاییان 013/0 نفر است. رواج این نوع بیماری در بین مردان بیشتر از زنان بوده، ولی این اختلاف در بین جمعیت­های حاشیه­نشین بسیار اندک است. با این که بین قومیت و الگوهای ابتلا به نوع بیماری تفاوت­هایی وجود دارد، اما تاثیر این عامل به مکان فعلی سکونت افراد ارتباط بیشتری دارد. نتیجه­گیری بر اساس این یافته­ها، به دلیل رواج بیشتر این نوع بیماری‎ها در مناطق فقیر و حاشیه­نشین، ضرورت دارد تا مداخلات درمانی و آموزش‎های مربوط به پیشگیری از آن، در این مناطق با شدت بیشتری پیگیری شود. [1]. Recapture

کلیدواژه ها:

بیماری‎های رفتاری ، حاشیه نشینی ، مناطق شهری ، مشهد