ارزیابی و تحلیل راهبردی در دستیابی به شهر هوشمند (مطالعه موردی: منطقه یک تهران)

امروزه تمامی شهرها در تلاش برای رسیدن به پایداری هستند ولیکن توسعه سریع شهرها، سبب افزایش شهرنشینی و جمعیت آن ها شده و مشکلاتی اعم از ترافیک، ناکارآمدی اقتصادی و آلودگی را در راه رسیدن به پایداری به وجود آورده است. تهران نیز به عنوان بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهر ایران این مشکلات را داراست. یکی از راه های رسیدن به پایداری، به کارگیری الگوی شهر هوشمند است که امروزه در کشورهای توسعه یافته سرمایه گذاری کلانی در این بحث صورت می گیرد. شهر هوشمند دارای شش شاخص اصلی حکمرانی هوشمند، اقتصاد هوشمند، مردم هوشمند، محیط هوشمند، زندگی هوشمند و پویایی هوشمند است. هدف از این مقاله شناخت و تشریح معیارها و شاخص های شهر هوشمند و بررسی آن در منطقه یک تهران و ارایه راهبرد است. روش تحقیق پژوهش توصیفی-تحلیلی و با روش اسنادی با استفاده از آمار و اطلاعات استخراج شده از سازمان های مربوطه است و نتایج با استفاده از مدل ترکیبی SWOT-AHP تحلیل گردیده است. یافته های تحقیق این را نشان می دهد که برترین نقطه قوت دسترسی به اینترنت در شاخص پویایی هوشمند، بزرگ ترین نقطه ضعف ناپایدار بودن درآمد در شاخص اقتصاد هوشمند، بزرگ ترین فرصت حرکت به سمت اقتصاد دانش محور در شاخص اقتصاد هوشمند و بزرگ ترین تهدید عدم هماهنگی و فقدان مدیریت واحد شهری در حکمرانی هوشمند و در نتیجه تحلیل، سیاست رقابتی برترین گزینه است.

کلیدواژه ها:

شهر پایدار ، شهر هوشمند ، منطقه یک تهران ، SWOT-AHP ،