طراحی مجموعه پرورش فکری کودکان با رویکرد معماری گلین-شهرستان پیشوا و ورامین

کودکان سرمایه های آینده هر کشوری می باشند و توجه ویژه به آن ها باید در هر جامعه از اهمیت ویژه ای بر خوردار باشد. از این رو جامعه معماری هم به نوبه ی خود جهت توجه به این قشر با طراحی محیط مناسب (از نظر فیزیکی-روحی و روانی) دین خود را به گونه ای ادا خواهد کرد. در این رساله طراحی مجموعه ای برای کودکان با هدف فراهم آوردن شرایط ایده آل فرایند رشد صورت می گیرد. سفر پر ماجرای رشد کودک در بستر رشد و یا محیط اتفاق می افتد و ما به عنوان معمار در میان مفاهیم گسترده محیط با مفهوم فضا یا به تعبیری محیط پیرامون کودک که مستقیما با آن در تعامل است روبرو هستیم. در این پروژه با نگاهی به روانشناسی رشد و بیان دیدگاه روانشناسان در ارتباط با دوران کودکی و نوجوانی، سعی شده به بررسی محیط و عوامل موثر آن، بر رشد بهترکودکان پرداخته شود. همچنین مخاطب را به توجه به رفتار، حرکات و واکنش های کودکان به محیط اطراف دعوت می کند چرا که این موجودات ظریف، حساس و لطیف به دلیل فطرت پاک و بی آلایشی که دارند، از ویژگیها و توانایی های برجسته ای بهره مند می باشند و توانایی آن را دارند که دسته ای از نکات مغفول حتی مجهول زندگی را به ما تذکر و آموزش دهند. نتیجه این مطالعات و مشاهدات میدانی، احکام و پیشنهاداتی است که می توان برای خلق محیطی مطلوب برای رشد کودکان از آن بهره برد و نشان می دهد که معماری و فضای خلق شده توسط معمار یکی از مهمترین عوامل محیطی هستند که می توانند در کنار عوامل مهم دیگری مثل طبیعت، فعالیت های هنری و بازی بر رشد کودک و تداوم و رشد فرهنگ یک جامعه تاثیر گذار باشد. با توجه به نیاز شهر ورامین و چنین مکانی و نیز در نظر گرفتن کودکان و نوجوانان، یک کانون پرورش فکری در این شهر طراحی گردید.

کلیدواژه ها:

رشد ، محیط ، روانشناسی کودک ، کانون پرورش فکری ، فضا.