نقش ابعاد ماهوی و رویه ای طرح های توسعه شهری(جامع و تفصیلی) در سرمایه اجتماعی ساکنان شهر با توجه به شاخصهای توسعه اجتماعی؛ پایداری اجتماعی و اجتماعات پایدار

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,535

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUM01_1998

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

در تعریف پایداری اجتماعی، گروهی از محققان به چهار عنصر اصلی و تعیین کننده اشاره کرده اند: عدالت اجتماعی، همبستگی اجتماعی، مشارکت و امنیت. در این معنا، مولفه هایی چون فرصتهای برابر و توام با پیشرفت برای تمامی انسان ها، زندگی همراه با تعاون و همکاری، فرصت هایی برابر برای تمامی افراد در جهت ایفای نقش های اجتماهی به همراه امنیت انرار معاش و ایمنی سکونتگاههای انسانی در برار مخاطرات طبیعی، مبنای سنجش پایداری اجتماعی قرار گرفته اند. در شاخهای از علوم اقتصادی به نام اقتصاد توسعه، برای مقایسه سطح توسعه یافتگی کشورها شاخصهایی را در نظر می گیرند. بعضی از این شاخصها صرفا اقتصادی است ولی برخی دیگر از شاخصها توسعه اجتماعی را نیز در بر میگیرند. علاوه بر آن می توان بیان داشت که منابع و متون رابطه دو سویه سرمایه اجتماعی و توسعه را تایید می کنند ابعاد و آثار توسعه را می توان کارایی نهادی، افزایش سطح آموزش و رفاه کودکان، کاهش خشونت های شهری، کاهش نزاع و درگیری، برتری اقتصادی افراد، کاهش مرگ و میر، بهبود وضع سلامت، احساس خوشبختی، اعتماد به حکومت و شکل گیری تشکل های بهره برداری از زمین نام برد. در طرح های توسعه شهری در ایران با هدف نظم دهی به فرایند شهرنشینی کشور و هدایت آگاهانه توسعه شهرها در راستای اهداف کلان تهیه طرح های توسعه شهری (طرح جامع و طرح تفصیلی) در ایران مبتنی بر شیوه های سنتی و عاریه ای بوده و مبانی فکری این طرح ها نشات گرفته از الگوهای شهری غرب است، مربوط به زمانی که اساس نظریه تهیه طرح های جامع، لزوم و فایده آن در جوامع غربی مورد تردید واقع شده است. در صورتی که طرح های جامع : تنظیم سیاست های توسعه (کالبدی) شهر بر مبنای نیازهای جامعه شهری و بر پایه امکانات موجود و بالقوه شهر و طرح های تفصیلی: تنظیم برنامه های مفصل و انجام اقدامات جز به جز در مناطق و محلات شهری و طراحی آن ها در پژوهش با توجه به تعاریف و شاخص های زیربنایی سرمایه اجتماعی(اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، آگاهی اجتماعی و تعامل اجتماعی) در ابعاد ماهوی و رویه ای تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری(جامع و تفصیلی) جایگاه لازم را نداشته است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

شهروز چگینی

دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد بین الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی،

فریبرز دولت آبادی

دکتری معماری، استادیار دانشکده هنرو معماری دانشگاه آزاد واحد تهران غرب