اهمیت حقوقی مالکیت فکری در خلق آثار معماری

معماری را می توان هنر خلق فضاها نامید،که حاصل دقت و ذوق اندیشه خلاقانه است و خالقی که اثر را خلق می نماید، حق استفاده و انحصار اثر را برای خود بدیهی و مسلم می داند،برخی از معماران، طراحان نام ((مالکیت های فکری)) را برای این حقوق ترجیح می دهند، از آن جهت که منشا این حقوق فکر و اندیشه انسان است، اما برخی دیگر واژه ((مالکیت معنوی)) را مناسب تر می دانند، از این جهت که برخی از این حقوق مانند سرقفلی بر اثر فکر و اندیشه تولید نمی شوند بلکه فقط به دلیل این که وجود مادی ندارد در قلمرو این حقوق جای می گیرند، لذا قانونگذار نیز به جهت هموار نمودن این خلاء حمایتی در هنر و معماری، قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان را جاری نموده است.در این قانون ذکر شده است که به معمار، ((پدیدآورنده)) و به آنچه که از راه دانش یا هنر و نیز ابتکار معمار پدید می آید، بدون در نظر گرفتن طریقه یا روشی که در بیان و ظهور یا ایجاد آن به کار رفته است ((اثر)) اطلاق می شود.در این مقاله از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی که ذیل پژوهش های کیفی قرار می گیرد استفاده شده و همچنین برای جمع آوری برخی مطالب از روش کاربردی برای دسترسی به مطالب پژوهشی استفاده شده است تا با معرفی اصول و تعاریفی از حقوق و مالکیتهای فکری و معنوی،گامی در راه کمک به معماران(پدید آورندگان) به جهت شناخت حق مالکیت فکری و معنوی آثار مخلوق خود برداشته شود تا خالق اثر با خاطری آرام و در چهارچوبی به نام امنیت حقوقی و مالکیت مادی معنوی، اثر خود را ارایه و در دسترس همگان قرار دهند تا بتوان با هماهنگی نظم و قانون و احیاء فضای امن فعالیت کاری و اجتماعی، شاهد خلق آثاری عمیق و شگرف در حیطه معماری و تولید آثار فناورانه باشیم.

کلیدواژه ها:

حقوق معنوی در معماری ، مالکیت فکری- معنوی ، معماری و حقوق مالکیت فکری ، توسعه حقوق در معماری