نقش استفاده از مصالح خودترمیم شونده در پایداری ساختمان ها

معماری پایدار یکی از مهم ترین مباحثی می باشد که می تواند به جوامع پایدار و به طور کلی پایداری منجر شود. ادامه ی ساختمان سازی به روش فعلی مسیله ای است که نه تنها نسل امروز را دچار مخاطره می کند، بلکه بر روی نسل های بعدی نیز تاثیر گذار است، یکی از مشکلات اساسی این است که اگر پایداری محیط زیست به همین رویه به مخاطره بیفتد، زندگی نسل بشر و موجودات زنده را هم با مشکل روبه رو خواهد کرد. ساخت و ساز اصلی ترین عامل مصرف مصالح در دنیا می باشد و همچنین بیشترین مصرف انرژی در بخش ساختمان رخ می دهد لذا در نظر داشتن راهکارهایی که به پایداری ساختمان ها می انجامد، ضروری می نماید و این موارد نشان دهنده ی اهمیت معماری پایدار می باشد. در این بین، مصالح ساختمانی نقش تعیین کننده ای در حصول این امر دارند. مصالح هوشمند و مصالح خودترمیم شونده می توانند با افزایش کیفیت ساخت و ساز و افزایش عمرمفید ساختمان ها، نیاز به ساخت و ساز را کاهش دهند و به تبع آن از اثرات زیان بار ناشی از ساخت و ساز بکاهند. تحقیق پیش رو از نوع تحقیقات کاربردی می باشد، و به دنبال دستیابی به اصول و قواعدی است که بتوان آنها را در عمل و اجرا به کار بست. این پژوهش به دنبال بررسی ابعاد مشکل پایداری ساختمان تحت تاثیر مصالح می باشد و با معرفی و شناخت پتانسیل ها و کاربردهای مصالح خودترمیم شونده، چگونگی استفاده از این مصالح در ساختمان برای نیل به پایداری ساختمان ها و رسیدن به یک معماری پایدار تر را بررسی می کند و در نهایت با ارایه راهکار در برداشتن گامی به سوی بهبود پایداری ساختمان ها تلاش خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، مصالح ، مصالح هوشمند ، مصالح خود ترمیم شونده ، معماری پایدار