پیوند مفهومی موسیقی و معماری در طراحی معماری معاصر

هنر موسیقی و معماری با توجه به این که در ظاهر از هم خیلی دورند، اما با یک نگاه انتزاعی می توانیم نقاطمشترک زیادی را در بین آنها ببینیم ، با این توضیح که عنصر موسیقی صوت است و عنصر معماری حجم ومصالح است، ولی موسیقی هم معماری است که در حرکت زمان صورت می گیرد؛ این در حالی است که ریتممهمترین نقطه مشترک بین موسیقی و معماری است. آنچه موسیقی را از سایر هنرها متمایز می سازد، بیانصریح و بدون واسطه با مخاطبان خود است، که انتقال پیام ها و ارمان های ذهنی و عواطف و احساساتهنرمند را به دیگران آسانتر می سازد. در حالیکه در معماری پیام ذهنی هنرمند باید در قالب واسطه ای بنامساختمان، به دیگران انتقال یابد و یا در نقاشی آرمان های ذهنی هنرمند توسط اشکال و خطوط و رنگ ها بیانمی شود و نیز در شعر کلمات نقش انتقال مفاهیم ذهنی شاعر را در به عهده می گیرند. در موسیقی هم نسبتهای صوتی به زیبایی منجر می شوند؛ نسبت هایی که به تناسب می رسند. تناسب گاهی در وجه دیداری استو گاهی در وجه شنیداری. در مورد بویایی و بساوایی هم چیزهایی ذکر می شود، بنابراین همه هنرها یک وجهدارند و آن وجهی است که با هندسه دل ما از قبل طراحی شده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، معماری ، طراحی معماری ، ریتم