لزوم توجه معماری معاصر به رویکرد ملاحظات طراحی زمینه گرا

معماری مقوله ای بی ارتباط با گذشته نیست. ساخت وسازهای دهه های اخیر بدون در نظر گرفتن ارزش های فرهنگی و بومی، چهره شهر را برای ساکنین بیگانه نموده است. ساختمان ها با اشکال متنوع و بدون در نظر گرفتن بافت پیرامونی، از زمین سر بیرون می آورند. به طوریکه نمی توان رابطه معناداری ما بین ساختمان های جدید و بناهای با ارزش قدیمی و معماری بومی آن منطقه برقرار نمود. امروزه خیلی از شهر های ایران در پی تحول تاریخی، دچار دگرگونی شده و شکل جدید آن برای رسیدن به طرحی نو، انسجام و پیوند با ساختار قدیم را بر هم زده است. از این رو، ضروریست بدنبال راهکاری جهت ضابطه مند نمودن ساخت و سازها، خصوصا در مناطق تاریخی باشیم. در این ارتباط تصور می شود، برای پیشگیری از هرچه بیشتر خدشه دار شدن چهره بافت های با ارزش شهر شهرهای معاصر ضرورت شناسایی فاکتور های صوری و محتوایی مربوط به فرهنگ و ارزش های موجود در بناهای قدیمی و به کار بستن آنها در ساختمان های جدید با ملاحظه پاسخ به نیازهای روز جامعه، راهکار مناسبی باشد.این تحقیق از نوع تحلیلی توصیفی-از نوع کتابخانه ای می باشد که سعی دارد با تعریفی از معماری زمینه گرا اصول معماری این دو مقوله را با الگویی در هویت بخشی به معماری معاصر ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرا ، هویت ، بافت شهری