بررسی فاکتورهای موثر بر ایجاد پاتوق در فضاهای جمعی

فضای جمعی به جز جوانب فیزیکی و کالبدی، نوعی فضای ادراکی و نمادین است؛ که با خصلتی نظام مند و ماهیتی مرکب، با زمان اجتماعی و فرهنگ جامعه پیوندی ناگسستنی داشته و نسبیت فرهنگی و اجتماعی جامعه در ادراک آن موثر است و همچنین این فضاها حامل میراث تاریخی و فرهنگی جامعه می باشند. وجود فضاهای جمعی نقش بسیار مهمی در جذب مردم و حضور آن ها در شهرها داشته است. این حضور تعاملات و واکنش های اجتماعی را فراهم نموده و باعث به وجود آمدن خاطره جمعی مشترک، حس مکان، حس تعلق و درنتیجه تبدیل فضای جمعی به پاتوق می شود. امروزه فضاهای جمعی در معماری و شهرسازی ظرفیتی عظیم برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی افراد محسوب می شود. ازاین رو طراحی پاتوق ها به عنوان کانون های جمعی که روابط افراد را تسهیل نموده و نیازهای اجتماعی آنان را برآورده می سازد موردتوجه قرارگرفته است. هدف از این پژوهش بررسی فاکتورهای موثر بر ایجاد پاتوق در فضاهای جمعی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و گرداوری اطلاعات موردنیاز پژوهش از طریق مستندات کتابخانه ای و مطالعه پژوهش های مرتبط صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

پاتوق ، محیط های جمعی ، نیاز اجتماعی ، معماری ، شهرسازی