ارزش های معماری بافت قدیم بوشهر درتوسعه پایدار

توسعه پایدار از جمله مفاهیم مطرح در زندگی انسان معاصر به شمار میرود و هدف اصلی آن دستیابی به توسعه ای است که بتواند نیازهای کنونی را بدون از دست دادن توانایی نسل های آینده در تامین نیازهایشان تامین کند. توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است .امروزه صرفه جویی درمصرف انرژی واستفاده ازانرژی های فسیلی وتوسعه پایداربه موضوع بسیارمهم ورایج درسطح جهانی شده است این مفهوم که در حقیقت با پدید آمدن بحران انرژی جدی تر شده است در حوزه های مختلف ازجمله معماری و ساختمان سازی نیز مد نظر قرار گرفته و باعث ایجاد نوعی تفکر به نام معماری پایدار شده است که از جمله اهداف آن حداقل استفاده از منابع انرژی فسیلی- استفاده از مصالح تجدید پذیر - تحمیل حداقل ضایعات به محیط زیست -هم زیستی باشرایط طبیعی واقلیمی وکاهش گرمایش زمین می باشد.نگاهی به معماری بومی اقلیم مختلف ایران ،حکایت ازشناخت خصوصیات محیطی به خصوص اقلیمی وچاره اندیشی هوشمندانه نیاکان مابرای استفاده ازمواهب طبیعی ومشکلات وناهنجاریهای اقلیمی محیطی آن داردازاین میان بافت قدیم بوشهرکه دراقلیم گرم ومرطوب قرارداردنیز به عنوان نمونه ای مناسب ازهماهنگی وتلفیق بناباطبیعت است.که بیشترین تاثیرراازاقلیم وطبیعت پیرآمون خودگرفته است.پژوهش حاضربااین فرض بنیان نهاده شده است که استفاده ازالگوههای معماری بومی بوشهرمی توانددرایجادمعماری پایدارزیست محیطی تاثیرداشته باشد.این مقاله بارویکردتوصیفی تحلیلی ازابزارتحلیل محتوا باتکیه برگردآوری اطلاعات به روش میدانی وکتابخانه ای سعی درشناسایی ومعرفی الگوهای معماری پایداراین مجموعه دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری بومی بوشهر ، اقلیم گرم ومرطوب ، معماری پایدار