بررسی اثر میراگر بر کاهش پاسخ لرزه ای سازه به روش الگوریتم ژنتیک

در دهه های اخیر تحقیقات گسترده ای برای بررسی کاهش پاسخ سازه که به واسطه نیروهای دینامیکی به وجود می آید انجام شده است. در مورد سازه های طویل، پدیده ضربه بین قسمت های مختلف سازه ای به دلیل انتشار موج و اعمال تحریکات لرزه ای متفاوت به تکیه گاه های سازه ایجاد می شود. یکی ازعوامل ایجاد خسارت، ضربه ساختمان های مجاور به یکدیگر در زلزله می باشد، که مهندسین در تلاش اند تا اثر این پدیده کاهش داده شود. در این مطالعه اثر میراگر برای کاهش پاسخ لرزه ای ساختمان های چند طبقه مجاور یک دیگر بررسی شد. با توجه به نتایج، با استفاده از سسیتم کنترلی نیمه فعال به وسیله میراگر، تغییر مکان سقف های مشترک کاهش یافته است و این امر باعث بهبود عملکرد سازه به منظور عدم برخورد دو ساختمان خواهد شد. همچنین حداکثر تغییر مکان نسبی در تمام طبقات مشترک دو ساختمان کاهش یافته است. بعلاوه با استفاده از این سیستم کنترلی فاصله لازم جهت عدم بر خورد دو ساختمان در حالت کنترل شده نسبت به حالت کنترل نشده کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

میراگر ، پاسخ لرزه ای ، الگوریتم ژنتیک ، تغییر مکان