بررسی عددی تاثیر نفت خام برتراوش پایدار شیروانی خاک رسی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 420

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUM01_0165

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

حضور مواد نفتی در خاک رسی با حد روانی کم (CL) در اثر فرایندهای فیزیکی و شیمیایی باعث ایجاد تغییرات سرعت جریان در تراوش پایدار و گرادیان هیدرولیکی در مقایسه با خاک غیرآلوده می شود. این تغییرات اغلب باعث کاهش سرعت جریان و برهم زدن پایداری شیروانی در حضور آب بر روی سازه های مستقر بر روی این خاک ها می شود. تاکنون برروی پارامترهای مقاومت برشی به وسیله آزمایش برش مستقیم، نفوذپذیری به وسیله آزمایش بارآبی با هد ثابت و ضریب عکس العمل بستر آزمایش شده است. اکنون در این پژوهش برای بررسی این تغییرات، مدلسازی عددی به روش اجزا محدود با مش بندی های منظم مستطیلی بکار رفته و از نرم افزار ABAQUSE-CAE(ماژول ABAQUSE-STANDARD) استفاده شده است. در همین راستا، یک شیروانی خاک رسی با حدروانی کم ) (CL با 5 نوع درصد آلودگی نفتی ( 0-4-8-12-16درصد ) به ارتفاع خاکهای 83/1، 44/2 و 66/3 متر و با ارتفاع آب 22/1 متر، مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج تحلیل مدلسازی نشان می دهد که تغییرات آلودگی نفتی در شیروانی خاکی با هندسه ذوزنقه ای با افزایش آلودگی، مقدار سرعت و دبی تراوش کاهش پیدا می کند به طوری که سرعت و دبی ترواش تا آلودگی نفتی 4 درصد با شیب کاهشی بیشتری می باشد. از طرفی با افزایش ارتفاع خاکریز از 83/1 متر تا 66/3 متر و در بازه آلودگی نفتی از 0 تا 4 درصد، روند تغییرات دبی و سرعت جریان به صورت ابتدا کاهشی و سپس افزایشی می باشد. ضمنا با افزایش آلودگی نفتی از 4 درصد، اثر ارتفاع خاکریز روی سرعت و دبی جریان کاهش می یابد. در مجموع می توان نتیجه گیری کرد که با افزایش درصد آلودگی نفتی اثر ارتفاع خاکریز بر سرعت، دبی و گرادیان هیدرولیکی ناچیز می شود و این اثر با افزایش درصد آلودگی نفتی از 0 تا 4 درصد با شدت بیشتری انجام می گیرد.

نویسندگان

احد باقرزاده خلخالی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران

سعید میرآخورلی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران

کامران رهگوی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران