تحلیل و بررسی اثرات تغییر آب و هوا (اقلیم) در پایداری منابع آب حوضه آبریز زاینده رود

شاخص های پایداری منابع آب، مقادیر و میزان دسترسی منابع آب سطحی و زیرزمینی را بررسی می کند در حالی که شاخص های پایداری حوضه آبریز از ترکیب شاخص های اطمینان پذیری، برگشت پذیری و آسیبپذیری به دست می آید. از شروع تفکرات اقتصادی و محیطی، پایداری به عنوان یک مفهوم طرح ریزی پدیدار گردید و به طور وسیع برای برنامه ریزی و توسعه جوامع بکار رفت. تغییرات اقلیمی در تمام نواحی خشک دنیا تاثیرات کلی منفی بر منابع آب و اکوسیستم های آب شیرین داشته است. کاهش رواناب سطحی، احتمالا موجب کم آبی و پیامدها و معضلات ناشی از آن گردیده و افزایش رواناب در اثر تغییر فصلی ، بر منابع آبی از نظر کمی و کیفی و خطر وقوع سیل تاثیرگذار می باشد. همچنین افزایش درجه حرارت می تواند مقدار و طول دوره پوشش برفی و متعاقبا دوره زمانی جریان آب در رودخانه را تحت تاثیر قرار دهد. حوضه آبریز زاینده رود نیز با شرایط اقلیمی متفاوت به نظر می رسد در هر دو جنبه کمی و کیفی آب در آینده دچار تغییرات باشد علیرغم اهمیت استراتژیک این حوضه به عنوان تنها تامین کننده آب در بخش ایران مرکزی، فعالیت های قابل توجهی در راستای بررسی اثرات تغییرات اقلیمی بر روی منابع آب موجود صورت نگرفته. ارزیابی این اثرات بر دسترسی به منابع آب بسیار حایز اهمیت می باشد. به همین سبب اطلاعات و داده های مورد نیاز جهت مدل سازی تغییرات اقلیمی در حوضه آبریز زاینده رود بررسی خواهید شد. همچنین نتایج مدل سازی تغییر اقلیم در قالب سناریوهای گوناگون (سناریوهای B1,A2 ) در ادامه ارایه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بررسی ، تغییر اقلیم ، زاینده رود