بررسی شاخص های تنش در انتخاب ژنوتیپ های کاملینا متحمل به شرایط دیم و شور تحت شرایط گلخانه

به منظور ارزیابی شاخص های تحمل به شوری و خشکی در 4 لاین گیاه کاملینا، آزمایشی در سال زراعی 1395 به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه رازی اجرا شد. لاین های پیشنهادی (80، 115، 130 و 132)، میزان تنش شوری 12 دسی زیمنس بر متر و از شاهد دیم به عنوان تنش خشکی استفاده گردید. نتایج تجزیه واریانس عملکرد دانه، پروتیین، روغن و کارایی مصرف آب در سه محیط شاهد، خشکی و شوری، عدم وجود تنوع ژنتیکی در بین ژنوتیپ ها را نشان داد. بیشترین عملکرد دانه در شرایط شاهد و تنش لاین 15 را داشت. لاین 130 در محیط شاهد و لاین 131 در دو محیط تنش شوری و خشکی کمترین عملکرد را دارا بودند. برای ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپ ها از شاخص های حساسیت به تنش (SSI) ، شاخص تحمل (TOL) ، شاخص تحمل به تنش (STI) ، میانگین هندسی بهره وری (GMP) ، شاخص بهره وری متوسط (MP) استفاده شد. شاخص های STI ، MP ، GMP ، TOL و SSI مناسب ترین شاخص ها جهت تعیین میزان تحمل به شوری و خشکی شناخته شدند. شاخص های مذکور بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه، پروتیین و روغن در شرایط شاهد و تنش داشتند.

کلیدواژه ها:

شاخص تنش ، کاملینا ، لاین ، عملکرد ، کارایی مصرب آب