مصالح نوین؛ گامی اساسی در جهت معماری پایدار

از سال 1986 که برای اولین بار اصطلاح پایداری توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست مطرح شد تا به امروز دامنه این موضوع همراه همگام با پیشرفت علم در جهت پاسخ گویی به مقتضیات زمانه گسترده تر می شود. پایداری در ساخت ساز مفهومی که مدیریت یک محیط پاک سالم بر اساس بهره برداری از منابع طبیعی اصول اکولوژیکی تعریف شده، معماران زیادی را همسو هم جهت اهداف خود به منظور تحقق پایداری توسعه پایدار در معماری نموده است.معماری زمانی پایدار تلقی می شود که تکنیک های ساخت ساز در آن منتج به استفاده معقول از منابع انرژی طبیعی مدیریت مناسب ساختمان سازی در راستای حفظ منابع انرژی نیز بهبود کیفیت محیطی تجسم تمام اصول معماری پایدار در یک پروسه کامل شود که در نهایت فرآیند معماری پایدار منجر به ساخته شدن محیط زیستی سالم می گردد.استفاده از تکنولوژی های نوین به ویژه مصالح ساختمانی،گامی اساسی در جهت دستیابی به اهداف معماری پایدار می شود.از مزایای مصالح هوشمند نوین که امروزه در صنعت ساختمان سازی مورد استفاده قرار می گیرند،علاوه بر کیفیت مقاومت بالا هم چنین صرفه اقتصادی می توان به همسو بودن آن ها با گرایش های اقلیمی اکولوژیکی بهره وری بالا در کاهش مصرف سوخت های فسیلی انرژی ها تجدید ناپذیر اشاره نمود.در همین راستا در این پژوهش با هدف دستیابی تحقق اهداف معماری پایدار حفظ محیط زیست به بررسی نقش مصالح ساختمانی نوین در دستیابی به این مهم پرداخته می شود لازم به ذکر است به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از مطالعات منابع کتابخانه ای الکترونیکی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مصالح نوین ، توسعه پایدار ، پایداری در معماری