تأثیر فناوری نوین نانو در مهندسی عمران با نگرش ویژه به کاربرد ناورس ها در پروژه های ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی

استفاده از نانومواد در زمینه های مختلف علوم مهندسی از دامنه وسیعی برخوردار بوده است. کاربردهای مواد از طریق خواص مکانیکی و شیمیایی آن ها تعیین می شود. فناوری نانو یک حرکت جدید در سیستم های تولید مواد ایجاد نموده است. در حالی که مواد بسیار کوچک می شوند، خواص جدید قابل توجه ای پیدا می کنند، که این خواص در سطوح میکرو مولکولی یا بزرگتر قابل مشاهده نیست. نانومواد یک حرکت جدید را در سیستمهای تولید مواد ایجاد کردند. در حالی که مواد بسیار کوچک میشوند، خواص جدید قابل توجهای پیدا میکنند. از سوی دیگر مهندسی عمران نیز از مزایای این فناوری جدید بی بهره نمانده است، از جمله مهمترین کاربردهای نانومواد را می توان در صنعت ساختمان و ژئوتکنیک زیست محیطی دانست. بر این اساس در این پژوهش از طریق ادراک خواص شیمیایی مواد همانند آنالیز عنصری و ساختار مولکولی یا اتمی با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی به بررسی تأثیر نانومواد در شاخه های مختلف مهندسی عمران به خصوص محیط زیست و صنعت ساخت و ساز پرداخته شده است. از مهمترین نتایج این پژوهش نحوه جایگزینی نانومواد جدید به جای مواد قدیمی مورد استفاده در مهندسی عمران و افزایش 20% میزان نگهداری آلاینده های فلز سنگین و افزایش مقاومت مصالح ساختمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

مهندسی عمران ، نانومواد ، نانورس ها ، ژئوتکنیک زیست محیطی ، ساخت و ساز