اثربخشی فعال سازی رفتاری خانواده محوربرافسردگی اضطراب بیماران مولتیپل اسکلروزیس ام اس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس ام اس یکی از شایعترین بیماری های مزمن سیستم عصبی مرکزی است.غیر قابل پیش بینی بودن علایم بیماری، باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی در بیماران می گردد که اضطراب بالا وافسردگی بالا از جمله مشکلات روانی آنها می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان فعال سازی رفتاری مبتنی بر آموزش گروهی خانواده محور بر افسردگی اضطراب بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس ام اس انجام شده است. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون پس آزمون بود. در این مطالعه پس از نمونه گیری به روش دردسترس،20 نفر بیمارمبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس ام اس عضو انجمن ام اس مشهد به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش وگواه قرار داده شدند که گروه آزمایش به مدت ماه جلسه 120 دقیقه ای در جلسات گروهی آموزش فعال سازی رفتاری خانواده محور شرکت کردند. ابزار های جمع آوری شامل پرسشنامه افسردگی واضطراب DASS بود که قبل وبعد از آموزش، اجرا گردید. وداده ها پس از گرد آوری با استفاده از آزمون کوواریانس تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که جلسات آموزش فعال سازی رفتاری گروهی خانواده محوربر کاهش افسردگی واضطراب بیماران موثر بوده است. بر اساس این مطالعه جلسات آموزشی فعال سازی رفتاری گروهی خانواده محورمی تواند موجب کاهش افسردگیواضطراب در سطوح کلی شود بنابراین لزوم توجه به حمایت های گسترده تر روانی وخانوادگی برای این بیماران را یاد آور می شود

کلیدواژه ها:

فعال سازی رفتاری مبتنی بر آموزش گروهی خانواده محور ، افسردگی ، اضطراب ، مولتیپل اسکلروزیس ام اس