مدلیابی روابط ساختاری ادراک خوش بینی تحصیلی دبیران ریاضی خودپنداره ریاضی با پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان از طریق میانجی گری خودکارآمدی ریاضی

پژوهش حاضر با هدف، آزمایش برازندگی مدل پیشنهادی معادلات ساختاری رابطه ادراک خوش بینی تحصیلی دبیران ریاضی خودپنداره ریاضی دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان از طریق میانجیگری خودکارآمدی ریاضی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم رشته های ریاضی تجربی دبیرستان های ایلام در سال 1394 -1393 بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه مورد بررسی شامل 270 دانش آموز پسر بوده است که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند در این مطالعه از پرسشنامه خودپنداره ریاضی، ادراک خوش بینی تحصیلی دبیران ریاضی، پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی جهت سنجش پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان از نمرات ریاضی دانشآموزان در امتحان پایانی نیم سال اول تحصیلی استفاده شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی میانگین،انحراف معیار مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. با نتایج بدست آمده از بررسی مدل معادلات ساختاری میتوان بیان کرد که: بین ادارک خوشیبنی تحصیلی دبیران ریاضی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد P<0/01 و2(بین خودپنداره ریاضی خودکارآمدی ریاضی رابطه معناداری بدست نیامد.3(بین خودکارآمدی ریاضی پیشرفت تحصیلی ریاضی رابطه معناداری وجود دارد.4(خودکارآمدی ریاضی در رابطه بین ادراک خوشبینی تحصیلی دبیران ریاضی خودپنداره ریاضی نقش میانجی ندارد

کلیدواژه ها:

خودپنداره ریاضی ، ادراک خوشبینی تحصیلی ، خودکارآمدی ریاضی پیشرفت ریاضی.