بررسی رابطه دلبستگی محیطی با میزان سلامت روان سازگاری اجتماعی دانش آموزان دبستان های منطقه هلیلان

دلبستگی محیطی، به پیوند عاطفی بین فرد محیط اطلاق می شود. این مفهوم تجارب زندگی افراد را به میزان قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد. فردی که به محیطش دلبسته است، احساسات مثبتی، نظیر: شادی رضایت نسبت به محیط مردمش دارد. بروز چنین احساساتی نه تنها منجر به سلامت روان بلکه افزایش سازگاری آنها می شود. پژوهش حاضر، با بررسی دلبستگی محیطی،استنتاجاتی درباره پیامدهای دلبستگی محیطی بر سلامت روان سازگاری اجتماعی دارد، تا اهمیت محیط زندگی به تبع آن آثار معماران را در سازگاری سلامت روان انسان نشان دهد. یکی از نظریه ها نظریه دلبستگی به محیط است، عاملی که درباره روابط عاطفی بین انسان محیط نقش تبیین کننده دارد. نظریه دلبستگی تعیین کننده اثرگذار در سازگاری سلامت روان است. با توجه به اثرگذاری دلبستگی به محیط بر جنبه های مختلف رفتار انسان اهمیت ضرورت سلامت روان سازگاری اجتماعی به خصوص در نوجوانان، پژوهش حاضر به محققین امکان می دهد، تا نقش عوامل مرتبط با سلامت روان سازگاری اجتماعی را به طور گسترده تر در رابطه با محیط مورد بررسی قرار دهند. در بررسی حاضر، نمونه ای شامل 340 نفر دانش آموز دختر پسر پسر 170 نفر دختر 170 نفر به روش نمونه گیری تصادفی از دبستان های مناطق مختلف منطقه هلیلان انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی محیطی AE پرسشنامه سلامت روان GHQ گلدبرگ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی CTP یک پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش همبستگی، آزمون مستقل تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد نتایج نشان دادند که دلبستگی محیطی با برخی از مولفه های سلامت روان سازگاری اجتماعی همبستگی معنی داری دارد. به طورکلی دلبستگی مکانی، اجتماعی دلبستگی کلی دختران در سطح خانه بیشتر از پسران است. به علاوه نوجوانان در وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین از دلبستگی محیطی بیشتری برخوردار هستند

کلیدواژه ها:

دلبستگی محیطی ، سلامت روان ، سازگاری اجتماعی ، نوجوان