تاثیر الزام کفایت سرمایه بال بر پرتفوی اعتباری سرمایه گذاری بانک (مطالعه موردی: بانک سامان)

سرمایه بانکی اصلی ترین ضربه گیر جهت مواجهه با ریسک های پیرامون آن است. براساس مقررات کفایت سرمایه بال 1، عمدتا کفایت سرمایه بانک برای مواجهه با ریسک اعتباری مورد توجه قرار گرفته است، اما مقررات کفایت سرمایه بال صرف نظر از روش های محاسباتی) علاوه بر ریسک اعتباری، ریسک های عملیاتی بازار را نیز لحاظ می نماید، در حالی که الزامات سرمایه ای مورد تاکید بانک مرکزی است به دلیل حفظ منافع سپره گذاران)، مدیران بانک ها عمدتا با اشتهای ریسک بالا به دنبال حداکثر نمودن منافع سهامداران هستند. مسیله اساسی این است که مدیران با لحاظ نمودن الزامات سرمایه ای بانک مرکزی بتوانند حداکثر بازدهی را کسب نمایند. در این مقاله پرتفوی بانک سامان به چهار گروه اعتبارات خرد، اعتبارات کلان، سهام اوراق مشارکت تقسیم می گردد. سپس با لحاظ نمودن قید مقررات مفایت سرمایه بال سایر الزامات مقرراتی بانک مرکزی از طریق حل یک مدل برنامه ریزی خطی با تابع هدف متوسط بازدهی پرتفوی، سهم بهینه هر یک از اجزای پرتفوی بانک محاسبه می شود. در پایان تاثیر الزام مفایت سرمایه بال بر ترکیب بهینه پرتفوی بانک مورد تجزیه تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

پرتفوی ، ریسک ، کفایت سرمایه ، مقررات بال