نقش علمای دینی رهبران سیاسی در اولین قیام شیعی

در دوران خفقان اختناق موجود در قرن هشتم که بر اثر استیلای قوم تاتار مغول بر ایران مستولی شده بود. قیام سربداران با اتکاء به دین مذهب به عنوان یک نهضت ایدیولوژیک توانست قیام خود را گسترش دهد. علمای دینی که در تمامی اعصار تاریخ رهبری بزرگترین حرکتهای ظلم ستیزانه را بر عهده داشته اند، در زمان سربداران، سکوت عزلت ناشی از ترس خفقان را کنار گذاشتند چون ستارگانی در آسمان بیداری قرن هشتم درخشیدند. با ظلم جور مغولان تصوف گسترش فراوانی یافته بود ولی شیخ خلیفه صوفی شیعی مذهب که مراد مقصود خود را در تصوف عرفان نمی یافت درس استادان زمان را رها کرد خود در مسجد سبزوار به تبیین دین لزوم ظلم ستیزی تلاش برای ایجاد عدل داد پرداخت. تا جایی که فقهای اهل سنت احساس خطر کردند او را به قتل رساندند. شیخ خلیفه ای که با مواعظ بیدارگری هایش در شهر سبزوار اولین دولت شیعی قبل از صفویه را تاسیس کرد. شاگردش شیخ حسن تبلیغات او را گسترش داد علنا مفاهیم انتظار، اختفا مهدویت را بیان میکرد تاجامعه را آماده ظهور مهدی موعود کند این مهم جز با تشکیل حکومتی بر مبنای اسلام تشیع ناب میسر نمی شد. نهضت سربداران با چنین عقابد رهبرانی پا گرفت تا پایان هم ایجاد عدل مساوات سر لوحه عمل فرمانروایان بود هر چند گاهی تنها به ظواهر آن اکتفا میشد ولی هیچگاه اصول نهضت فراموش نشد تا جایی که شهید اول دولت سربداران را مامنی برای کتاب ارزشمند خود للمع الدمشقیه دانست این کتاب را بنام آخرین سردمدارسربداری (خواجه علی موید) نوشت تا فقه شیعه در آن دیار جان دوباره ای پیدا کند.

کلیدواژه ها:

مذهب علمای دینی رهبران سیاسی ، عدل تصو تشی