آسیب شناسی نهضت سربداران(736 تا 783 ق1336 تا 1381 م)

نهضت سربداران، از لحاظ خاستگاه اجتماعی نیروهای حامی گرایشهای مذهبی در میان حکومتهای پس از فروپاشی دولت ایلخانی، دارای ویژگیهای منحصربه فردی است. از سوی دیگر، خصلت بی ثباتی استقرار نداشتن سیاسی که درباره سربداران از برجستگی خاصی برخوردار بود به ویژه، خلع قتل مکرر حکمرانان، پرسش هایی را درباره میزان توفیق این حکومت، در ایجاد مشروعیت مطرح می سازد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است از طریق تحلیل اطلاعات منابع تاریخی، نشان می دهد خاستگاه اجتماعی گرایشهای مذهبی متفاوت حکومت سربداران، حکمرانان سربدار بهره اندکی از منابع مشروعیت برده بودند. آنان در بهره گیری از منابع مشروعیت جدیدی که از بطن خصلتهای اجتماعی فرهنگی ویژه جنبش آنها زاده شده باشند نیز با شکست روبه رو شدند. بحران مشروعیت برای اشاره به وضعیتی است که در آن هیچ یک از منابع بالقوه مشروعیت بخش، برای حکومت سربداران، قادر به ایفای نقش خود نشدند. این ناکامی به علل مختلفی، ازجمله وجود تضاد درونی یا نبود توازن تعادلی که حاصل بهره گیری از منبع مشروعیت یا چند آبشخور فرهنگی فکری باشد، در حکومت سربداران ایجاد نشد.

کلیدواژه ها:

سربداران ، تضاد ، بحران مشروعیت ، مبارزه با ظلم ، حکومت