ردیابی علایم پویای زبان اشاره فارسی با استفاده از روش کم شیفت

ردیابی دست یکی از قسمتهای مهم در سیستم بازشناسی زبان اشاره پویا، میباشد. زبان اشاره شامل واژگانی از لغات میباشد که ناشنوایان مفهوم مورد نظر را با علایمی مبتنی بر یک یا دو دست، جهت حرکت آنها، بدن حالات صورت بیان میکنند افراد ناشنوا از طریق زبان اشاره با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند که این حرکات برای افراد غیر کر لال قابل درک نیست به منظور تسهیل ارتباط بین افراد ناشنوا با افراد غیر ناشنوا ترجمه کردن زبان اشاره به زبان طبیعی ضروری به نظر میرسد. با توجه به ساختار زبان اشاره این چنین سیستمی بسیار پیچیده است. در این مقاله با توجه به ساختار زبان اشاره به ردیابی علایم پویا زبان اشاره فارسی پرداخته شده است، این علایم بیانگر یک مفهوم خاص میباشند که با یک حرکت خاص توسط دست بیان میشوند. روش پیشنهادی ما جهت دنبال کردن دست، روش ردیابی کم شیفت میباشد. تغییرات نور می تواند الگوریتم را در یافتن پرده رنگ مورد نظر دچار اشتباه کند با اعمال اصلاحاتی احتمال ایجاد این خطا را کاهش داده باعث بهبود ردیابی دست در علایم پویای زبان اشاره فارسی می شود. نتایج بدست آمده بر روی علایم اشاره پویای مختلف بیانگر، دقت کارایی الگوریتم میباشد.

کلیدواژه ها:

زبان اشاره علایم پویا ، روش کم شیفت ، ردیابی.