آسیب شناسی آموزش پرورش ایران با تکید بر دوره ابتدایی

هدف اصلی این پژوهش آسیب شناسی آموزش وپرورش ایران با تاکید بر دوره ابتدایی می باشد با توجه به وضع نامطلوب آموزش پرورش ایران از نظر کیفیت اثر بخشی (رتبه 103 در دنیا)، برای دستیابی به آموزش پرورشی توسعه یافته، کارآمد اثربخش، مهمترین تغییر کلیدی ضروری در این نهاد چیست دراین مقاله با مطالعات برنامه ریزی های انجام شده، با اتکا به خرد جمعی صاحب نظران به ویژه پژوهشگران علوم تربیتی جامعه شناسی با اعتقاد به نقش استراتژیک زیربنایی آموزش پرورش در توسعه همه جانبه کشور، مهم ترین مسایل چالش های نظام آموزشی مدارس ایران را مورد مطالعه چاره اندیشی قرار داده است مدارس ایران با متد منسوخ آموزشی اداره می شوند، حافظه محوری، نمره گرایی، ارایه محتواهای پرحجم ولی کم فایده اغلب بی فایده، یکسان نگری به همه ایجاد رقابت های کاذب مضر، ارکان نظام آموزشی کنونی ایران هستند که باید زندگی محوری، ارزشگرایی، عرضه محتواهای اندک مفید، به رسمیت شناختن همه استعدادها همکاری گروهی جایگزین شان شوند. مقصد کنونی آموزش پرورش پرورش نسلی است فاقد مهارت های لازم برای زندگی، سرخورده، افسرده، کم سواد، ناکارآمد، ناآشنا به دنیا در عین حال متوقع. آدرس جدید آموزش پرورش باید جایی باشد که دانش آموزان در عین حفظ کودکی نوجوانی شادمان خود، بعد از فارغ التحصیلی، آماده به عهده گرفتن نقش های اجتماعی شوند، بتوانند شاد خوشبخت زندگی کنند، نه تنها دانش مفید بیاموزند که از مهارت بروزرسانی دانش شان نیز برخودار باشند در نهایت بتوانند به عنوان ساکنان کره زمین نه صرفا شهروندان یک کشور، فعال اثرگذار باشند.بنابراین آسیب شناسی ارایه راهکاربرای آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در این پژوهش به آن پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

سیسب شناسی ، نظام آموزشی رویکرد تحولی تراکمی تفکر خلاق انتقادی