تبیین وجوه معماری بقعه بابا رکن الدین در تخت فولاد اصفهان

مزار مقدس تخت فولاد با قدمتی دیرین، سرزمین مقدسی بوده است که در قرون و اعصار متمادی آرامگاه تعداد بی شماری از عالمان بوده و این مجموعه گرانقدر علاوه بر قداست مذهبی، آیینه تمام نمای فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی بوده است. وجود ابنیه زیبای تاریخی همچون بقعه بابارکن الدین، گواهی صادق بر این مدعاست که تخت فولاد گنجینه ای کهن از سبک های گوناگون معماری و هنری بوده و ضرورت پاسداری و معرفی آن بر کسی پوشیده نیست. از قدیمی ترین قبور اسلامی تخت فولاد، قبر بابا رکن الدین مسعود بن عبدالله بیضاوی است که به همین مناسبت قبرستان تخت فولاد را در قدیم بنام قبرستان مزار بابا رکن الدین نامیده اند. بر این مقبره زیبا، گنبد هرمی فیروزگونی با دوازده ترک بر روی پنج پایه، به عدد ماه های سال یا عدد ایمه دوازده گانه افراشته شده که در نوع خود اثر هنری زیبا و در خور توجهی را خلق کرده است. در این مقاله با بررسی متون قدیمی به سبک معماری مزار بابارکن الدین به عنوان قدیمی ترین بنای تاریخ دار در قبرستان تخت فولاد پرداخته و با تطبیق اسناد و شواهد تاریخی با مطالعات پیمایشی و میدانی، روند تحولات این مقبره بررسی شده است. نتیجه پژوهش وجوه معماری و تاریخی مقبره بابا رکن الدین را تعیین و ضرورت مرمت و حفاظت مقبره های تاریخی در تخت فولاد اصفهان را آشکار کرد

کلیدواژه ها:

اصفهان ، تخت فولاد ، معماری آرامگاه ، مقبره بابارکن الدین