طراحی مرکز کودکان با رویکرد معماری کودک گرا (آموزشی-درمانی-اقامتی-تفریحی)

زمینه و هدف: جایگاه کودک در دنیای امروز به ویژه در کشور ایران با توجه به صنعتی شدن شهرها و زندگی شهرنشینی بسیار کم و ناچیز است. دیگر از آن جنب و جوش و هیاهو جهت شناخت و کسب تجربه در محیط خارج از خانه خبری نیست. به همین دلیل نیاز است که برای این شهروندان کوچک با توجه به نیازهای روحی و جسمی، و پتانسیل های درونی شان فضاهایی در شهر اختصاص داد که ورای ماهیت خانه ومدرسه عمل کند. مطالعات نشان می دهد که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از جمله محیط هایی است که می تواند زمینه رشد و شکوفایی کودک را فراهم آورد. هدف این پژوهش طراحی مرکز کودکان با رویکرد معماری کودک گرا ( آموزشی- درمانی- اقامتی- تفریحی) است. روش بررسی: این پژوهش به شناخت نیازهای کودک ازطریق بررسی نظریات روانشناسان با مراجعه به منابع کتابخانه ای معتبر و مطالعات میدانی، به مطالعه سایت و طراحی یافته ها به معماری پرداخته خواهد شد. یافته ها: درهیچ جای دنیا معماری کاملا کودک گرا در تمامی ابعاد مجموعه های معطوف به کودکان دیده نمی شود. این یک معضل بزرگ بین نمونه های موجود است. نتیجه گیری: توجه ویژه به مساله طراحی فضاهای آموزشی و تفریحی کودکان سبب برانگیختن حس کنجکاوی، خلاقیت، رشد هوش و زبان و تکامل اجتماعی آنان می شود و در نهایت به کودکان می آموزد که چگونه با دیگران همکاری کنند، مسیولیت هایی را به عهده گیرند و در یک اجتماع یا فرهنگ زندگی کنند.

کلیدواژه ها:

کودک ، معماری ، بازی کودکانه ، مرکز تفریحی ، مرکز آموزشی