بررسی تاثیر میزان پرشدگی مخزن خردایش بر کارآیی سنگ شکن های تکمیلی پرعیارکنی مجتمع مسسرچشمه

در سال های اخیر، تلاش هایی در جهت بهبود کارآیی سنگ شکنی به منظور کاهش هزینه های سرمایه ای و عملیاتی صورت گرفته است. کنترل خودکار مدارهای سنگ شکنی به طور روزافزونی مورد استفاده قرار می گیرد. معمول ترین هدف مدارهای سنگ شکنی ثانویه وثالثیه، بیشینه کردن ظرفیت سنگ شکن در یک اندازه محصول معین است. معمول ترین راه بیشینه کردن ظرفیت، حفظ توان کشی سنگ شکن در بالاترین حد ممکن است که توسط بسیاری از کارخانه ها به کار گرفته می شود. معمولا توانکشی توسط خوراک دهنده با سرعت متغیر تنظیم می شود. در این حالت چون سیستم در حالت خفه کار می کند، از حلقه کنترل سطح استفاده می شود. زمانی که سنگ شکن بصورت پر کار می کند، محصول آن دانه بندی ریزتری نسبت به حالت نیمه پر دارد. علاوه بر این در حالت پر محصول با ریزترک تولید می شود. آزمایش محفظه پر و نیمه پر در مقیاس صنعتی در مدار سرند کنی و سنگ شکنی مجتمع مس سرچشمه انجام شد. دانه بندی نوار 11 در حالت محفظه پر و نیمه پر سنگ شکن بترتیب 77% و 64% زیر 12/7 میلی متر بود. دانه بندی نوار 7 در حالت محفظه پر و نیمه پر سنگشکن بترتیب 80% زیر 31/5 و 36 میلی متر بوده است. ختلاف تناژ نوار 11 در دو حالت محفظه پر و نیمه پر 311 تن بر ساعت می باشد. توان کشی مصرفی در حالت محفظه پر و نیمه پر به ترتیب 0/40 و 0/425 کیلووات ساعت بر تن می باشد. این بدان معناست که انرژی مصرفی در حالت محفظه پر سنگ شکن، 6% کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

سنگ شکن ، مخروطی ، خوراک دهنده ، سرچشمه ، محفظه پر و نیمه پر ، توانکشی ، دانه بندی