تحلیلی انگیزه شناختی از شکاکیت هیوم و تاثیر آن بر شهرت هیوم به الحاد: کوششی برای رفع اتهام شکاکیت از هیوم

همواره میان جاه طلبى های طبیعت گرایانه و داوری های شکاکانه هیوم تناقضىاجتناب ناپذیر وجود دارد. برخى منتقدان معاصر وی به دلیل اینکه پایه های نظامطبیعت گرایانه هیوم، به عنوان ویرانگر دفاع لاهوتى معاصر او، معرفت آدمى را به طبیعتآدمى تخصیص مى داد، عنوان شکاک ملحد را به وی منتسب کردند. پس از مرگ هیوم،منتقدانش تفسیر طبیعت گرایانه را بر پیکره نظام فلسفى وی وارد ساختند. ما در این مقالهنخست نشان مى دهیم که بلندپروازی های هیوم برای تثبیت علم اخلاق، وی را به سمتطبیعت آدمى سوق داد و پژوهش هایش را در تله شکاکیت گرفتار ساخت. سپس با نگاهىتحلیلى بر اندیشه هیوم و نیز با بررسى آرای منتقدان و مدافعان وی و نمایان ساختن اهدافپنهان وی از طرح شک، درستى یا نادرستى برچسب شکاک یا ملحد الصاقى به وی رابررسى مى کنیم. همچنین درنهایت مى کوشیم غبار شکاکیت را از چهره نظامطبیعت گرایانه وی بزداییم و نشان دهیم که حتى پژوهش های در معرض شکاکیت وی نیزبا پیامدهای انکار وجود خدا در تعارض است. بنا بر یافته های این مقاله، شکاکیت برایهیوم نه ابزاری برای سس تساختن پایه های اندیشه، بلکه پلى برای رسیدن به هدف است وشایسته است او را یک اخلاق گرای عقلانى بنامیم.

کلیدواژه ها:

شک گرایى ، طبیعت گرایى ، اخلاق گرای عقلانى ، علم اخلاق ، دیوید هیوم