تخمین هدایت الکتریکی موجود در آب زیرزمینی با استفاده از روش‌های زمین آماری (مطالعه موردی دشت شیراز و حومه)

آب زیرزمینی دشت شیراز به عنوان یکی از منابع تامین آب مورد نیاز شرب و کشاورزی آن منطقه به شمار می‌آید. برای مدیریت صحیح سفره آب زیرزمینی و تهیه‌ی نقشه شوری این دشت، لازم است داده‌های موجود به نقاط دیگر که فاقد آمار کیفی می‌باشند، بسط داده شود. در این تحقیق با استفاده از علم زمین آمار تغییرات مکانی هدایت الکتریکی و پهنه‌ بندی آن،‌ مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات مربوط به هدایت الکتریکی آب از تجزیه و تحلیل تعداد 226 حلقه چاه آب، در محدوده دشت شیراز به دست آمده است. روش‌های میانیابی مورد استفاده در این تحقیق، کریجینگ، لوک کریجینگ و کوکریجینگ (با استفاده از متغیر کمکی سولفات) می‌باشند. تغییرات مکانی فاقد روند بوده و مدل نیم تغییرنمای کروی در هر دو پارامتر مناسب تشخیص داده شد. به منظور ارزیابی نتایج از تکنیک cross-validation با معیارهای RMSE, MAE و MBA استفاده شد. نتایج نشان داد که روش کوکریجینگ، نسبت به روش کریجینگ معمولی و لوگ کریجینگ برتری دارد. در پایان با استفاده از روش کریجینگ و کوکریجینگ نقشه‌های کاربردی هم تراز هدایت الکتریکی، به همراه نقشه‌های خطای آنها، در محدوده مورد مطالعه تهیه شد. بر اساس نقشه‌های بدست آمده میزان هدایت الکتریکی در آبهای زیرزمینی مرکز و شرق منطقه مورد مطالعه، بیشتر از سایر نقاط می‌باشد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، زمین آمار ، دشت شیراز ، نیم تغییرنما ، هدایت الکتریکی