تغییر نگرش قانونگذار در ماهیت دیه از مجازات به جبران خسارت
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 492
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NICLS01_054
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
به دلیل اختلافات بسیاری که در ماهیت، آثار و اوصاف دیه وجود دارد، اختلاف نظرهای عدیده ای را در بین حقوقدانان ایجادکرده است. اگر ماهیت دیه مسیولیت مدنی است پس چرا در ماده 14 قانون مجازات اسلامی آن را مجازات می شمارد. و اگرمجازات فرض شده، چرا در ماده 452 و 454 احکام، آثار و ادله اثبات ضمان مدنی بر آن بار کرده است. می توان اینگونه استنباطکرد که قانونگذار به لحاظ رعایت یکسری از مصلحت ها، دیه را به عنوان یکی از انواع مجازاتها بیان نموده است؛ در حالی که هدفمقنن همسان سازی نهاد دیه با ضمان و مسیولیت مدنی بوده است که در اثبات مدعای خود می توان به این نکته اشاره داشت کهپس از ماده 14 ، در هیچ یک از مواد دیگر قانون مجازات اسلامی 1392، سخنی از مجازات بودن دیه مشاهده نمی شود و در اکثرمواد از دیه به عنوان مال قلمداد کرده است. لذا با فرض جبران خسارتی بودن دیه، می توان خسارات مازاد بر آن را از باب قواعدمسیولیت مدنی از جمله قاعده لاضرر و تسبیب مطالبه نمود. بنابراین در نوشتار کنونی با روشی تحلیلی و توصیفی به مطالعه وبررسی موضوع پرداخته می شود و روش جمع آوری از نوع کتابخانه ای است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نبی دهقان
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، موسسه عالی آموزش و پژوش مدیریت و برنامه ریزی و کارآموز قضایی
رضا موسوی آزاده
کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبایی و کارآموز قضایی
علی حنیفه
کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه بوعلی سینا و کارآموز قضایی