بررسی اثرات جابجایی سنگین عرشه سکوهای پارس جنوبی بر روی بستر عادی و ارایه طرح تقویت بستر

پیمانکاران پروژه های ساخت سکوهای دریایی عموما دارای زیرساخت های منحصر بفردی برای اجرای این پروژه ها می باشند. یکی از این زیرساخت ها، داشتن دال بتنی تقویت شده با شمع جهت تحمل بار سنگین سکوها در زمان ساخت و همچنین کشیدن آن به سمت اسکله و حمل بر روی بارج می باشد. با توجه به اولویت پیدا نمودن اتمام پروژه های میادین نفت و گاز مشترک از طرف دولت، پروژه فاز 14 پارس جنوبی نیز در اولویت شرکت نفت و گاز پارس قرار گرفت و زودتر از پروژه میدان نفتی رشادت به اتمام رسید. سکوی P4 رشادت، در مسیر عبور سکوهای فاز 14 قرار گرفت و عملا امکان حمل سکوها به اسکله از روش مرسوم کشیدن 1 میسر نشد. لذا در این پروژه، مقرر گردید سکوها بر روی بوژی و از روی بستر خاکی به سمت اسکله حرکت نمایند که با توجه به وضعیت نامناسب لایه های زیرین خاک محل به لحاظ مقاومت، مقرر گردید مطالعات زیر ساخت و تقویت انجام شود. پس از انجام مطالعات ژیوتکنیک، طرح تقویت بستر ارایه گردید و نهایتا با تست بستر تقویت شده و تایید کفایت باربری بستر، امکان جابجا نمودن سکو بوسیله بوژی مهیا گردید.

کلیدواژه ها:

تقویت بستر ، بوژی ، بارگذاری سنگین ، تست بوژی ، ضریب اطمینان.