بررسی عملکرد سیالات مورد استفاده در ماشین کاری

استفاده از روان کننده ها در ماشین کاری در صنایع مختلف برای کاهش اصطکاک، گرما و توان مصرفی انجام می گیرد. نوع سیال برش و نحوه استفاده از آن روی بازده ماشین کاری، زبری سطح و طول عمر ابزار موثر است. در این تحقیق روش های ماشین کاری سخت در مقایسه با روش های استفاده از سیالات برشی و سیالات حاوی نانو ذرات بررسی شده است. همچنین رفتار سیالات دی الکتریک مورد استفاده در فرایند ماشین کاری از نظر اثرشان بر تخلیه بار الکتریکی ابزار ماشین کاری مرور شده اند. هدف از این مقاله مرور جنبه های مختلف سیالات مورد استفاده در ماشین کاری است. بررسی نشان می دهد استفاده از سیالات برشی در برخی موارد مخاطرات زیست محیطی ایجاد می کند. قابلیت تجزیه زیستی سیالات زیستی گاهی بیش از 6 برابر سیالات نفتی است. از سوی دیگر به کارگیری ابزار و پوشش های جدید، روش های ماشین کاری هیبریدی، ماشین کاری با حداقل میزان روانکننده (به ویژه روان کننده های غیرسمی و دوستدار محیط زیست) یا روش سرمازایی می تواند استفاده از سیالات برشی را به حداقل برسد. درک مکانیسم عملکرد روان کننده ها و اثر پارامترهای مختلف بر بازده روش ها میتواند منجربه تصمیم گیری های صحیح در انتخاب مواد، روشو پارامترهای دستگاه مانند زاویه نازل باشد. به عنوان نمونه، روش ماشین کاری با حداقل میزان روان کننده به دلیل ایجاد گرمای زیاد در ماشین کاری مواد سخت قابل استفاده نبوده و کاربری آن معمولا در شرایط ماشین کاری متوسط است، لیکن در برخی موارد استفاده از ذرات نانو یا استفاده از سیال اتمیزه می تواند این مشکلات را برطرف نماید

کلیدواژه ها:

ماشین کاری خشک ، حداقل میزان روان کننده ، سیال فرایندی ماشین کاری ، اصطکاک