اقتصاد شهری؛ و چگونگی تاثیر آن برتوسعه پایدار

توسعه ی پایداریک مفهوم قابل بحث با دامنه گسترده ای از معانی است. دریک سطح انتزاعی و ذهنی، پایداری باحفاظت و یابهبودسیستم هاییکپارچهی طبیعی،که درکلزندگی درروی سیاره مان را شامل میشود، ارتباط دارد. نقطه ی مرکزی و کانون اینسیستم ها و پایداریشان جمعیت انسانی است، به دلیل اینکه سلطه ی انسان ها و فعالیت هایشان استکه به طور قابل ملاحظه ای محیط جهانی را متاثر کرده است.دریک سیستم پویا مانند جامعه بشری، پایداری اساسا به معنی ثبات در طول زمان است درنتیجه، اینمفهوم چیزی نیست که بتوان آن را به راحتی اندازه گرفت و سنجید، چراکه یک کیفیت غیرثابت است، نه یک نقطه ی ثابت.بههمین دلیل الگوی شهر پایدار میتواند,درشکلهای مختلف و بیشماری بسته به تاریخ منطقه، فرهنگ، پایه اقتصادی، اقلیم ومحیط و سیاست ها نمود پیدا کند. اصولا پایداری بایدروی اهداف انسانی به عنوان هسته ی اصلی هر راهکارتوسعه ی شهری تاکیدنماید به واسطه ی اینکه فشار نهایی در موضوع کارایی یک شهر، متوجه کیفیت سکونتگاه های انسانی آن است.شهرها به عنوانعامل اصلی ایجادکننده ی ناپایداری در جهان به شمار می روند و درواقع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحدهستند. براین اساس باتوجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعادمختلف تاثیرگذاری آنها، شناخت عوامل اصلی وکلیدی در جهت دستیابیبه پایداری شهری، ضروری به نظر میرسد.در این مقاله سعی شده است به اهمیت توسعه شهری برای رسیدن به توسعه پایدار،باتوجه به اهمیت و جایگاه آموزش در این مهم،بررسی اجمالی شود.و درآخربه چگونگی توسعه شهری درایران باتوجه به حوادثچند دهه گذشته پرداخته و جایگاه چند شهر ایران را باتوجه به شاخص تقدم و تسلط تک شهری را مورد بررسی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، اقتصاد شهری ، اقتصاد پایدار