رابطه تاب آوری با رضایت شغلی رانندگان تاکسی شهر مشهد

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین تاب اوری با رضایت شغلی رانندگان تاکسی شهر مشهد بود.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه اماری کلیه رانندگان مرد تاکسیران شهر مشهد در رده سنی30 تا 50 سال قرار داشتند که به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد 86 نفر انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده ها شامل: پرسشنامه مقیاس تاب آوری کانر و دیوید سون (CD-RISC) و پرسش نامه مقیاس رضایت شغلی فیلد و روث بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست امده از همبستگی پیرسون بین تاب اوری و رضایت شغلی رانندگان رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تاب اوری ، رضایت شغلی ، رانندگان تاکسی ، استرس ، اختلالات اسکلتی-عضلانی